Ο τόπος μας, το νησί μας , η Λήμνος μας .
Χωρίς πολύ πράσινο, χωρίς δάση και πολλά δέντρα. Χαμηλή διακριτική βλάστηση , θυμάρια , ρείκια , αστοιβιές, διακοσμούν τα χαμηλά βουνά της, παρά τα κυριαρχούν.
Τόπος λιτός, χωρίς προίκα και πλούτο αλλά με χαρές και αρετές .
Τοπία και χρώματα ηφαιστειογενή , πέτρες διάσπαρτες και βράχια φυτρωμένα παντού, φαγωμένα από τα κύματα και με σχήματα που τα βλέπεις μόνο εδώ.
Την παλέτα των χρωμάτων την συμπληρώνει η θάλασσα με το δικό της ύφος.
Άλλοτε διάφανη , πράσινη γεμάτη φύκια, αχνορόδινη την ανατολή, ασημένια όταν το φεγγάρι την χαϊδεύει, μαύρη τις νύχτες χωρίς φεγγάρι, χρυσαφίζουσα όταν ο αγέρας δεν την επισκέπτεται, αφρίζουσα λευκή όταν την συντροφεύει.
Στον τόπο μας ο αγέρας είναι πάντα εδώ, όλες τις εποχές, άλλοτε θυμωμένος και άγριος, άλλοτε ήσυχος και παιχνιδιάρικος μεταφέροντας μηνύματα και χρώματα ονείρων και ελπίδων .
Σε αυτό τον τόπο οι άνθρωποι δεν ξεκουράζονται εύκολα , αφού τα στοιχειά της φύσης μοιάζουν πιο άγρια και αδυσώπητα.
Μέσα από τις μαυρόασπρες παλιές φωτογραφίες της καθημερινότητας οι άνθρωποι μας μοχθούν, αγωνίζονται, διασκεδάζουν , χορεύουν , παντρεύονται ,εκπαιδεύονται, γιατί είναι άνθρωποι που δεν ψάχνουν την καλοπέραση και την απόλαυση αλλά το πάλεμα και την χαρά της συμφιλίωσης.
Προσπαθούν και γεμίζουν τον τόπο τους που κατάφεραν να μερώσουν και που τους δίνει την δυνατότητα να ζήσουν προστατευμένοι από τα στοιχειά της φύσης, τους τρελούς αγέρηδες και την κάψα του ζηλωτή ήλιου, με μυρωδιές, γέλια, σφυρίγματα, τραγούδια, καημούς, θρήνους.
Αυτός είναι ο τόπος μας και οι άνθρωποι μας.
Αυτή είναι η Λήμνος μας.
Ένα ταξίδι στη Λήμνο του χτες είναι μια επίσκεψη στο Λαογραφικό Μουσείο Πορτιανού. Εικόνες, μνήμες και αντικείμενα ενός αλλοτινού παρελθόντος με τη γοητεία της φθοράς του χρόνου μας περιμένουν.
Ρηγόπουλος Νικόλαος
Χωρίς πολύ πράσινο, χωρίς δάση και πολλά δέντρα. Χαμηλή διακριτική βλάστηση , θυμάρια , ρείκια , αστοιβιές, διακοσμούν τα χαμηλά βουνά της, παρά τα κυριαρχούν.
Τόπος λιτός, χωρίς προίκα και πλούτο αλλά με χαρές και αρετές .
Τοπία και χρώματα ηφαιστειογενή , πέτρες διάσπαρτες και βράχια φυτρωμένα παντού, φαγωμένα από τα κύματα και με σχήματα που τα βλέπεις μόνο εδώ.
Την παλέτα των χρωμάτων την συμπληρώνει η θάλασσα με το δικό της ύφος.
Άλλοτε διάφανη , πράσινη γεμάτη φύκια, αχνορόδινη την ανατολή, ασημένια όταν το φεγγάρι την χαϊδεύει, μαύρη τις νύχτες χωρίς φεγγάρι, χρυσαφίζουσα όταν ο αγέρας δεν την επισκέπτεται, αφρίζουσα λευκή όταν την συντροφεύει.
Στον τόπο μας ο αγέρας είναι πάντα εδώ, όλες τις εποχές, άλλοτε θυμωμένος και άγριος, άλλοτε ήσυχος και παιχνιδιάρικος μεταφέροντας μηνύματα και χρώματα ονείρων και ελπίδων .
Σε αυτό τον τόπο οι άνθρωποι δεν ξεκουράζονται εύκολα , αφού τα στοιχειά της φύσης μοιάζουν πιο άγρια και αδυσώπητα.
Μέσα από τις μαυρόασπρες παλιές φωτογραφίες της καθημερινότητας οι άνθρωποι μας μοχθούν, αγωνίζονται, διασκεδάζουν , χορεύουν , παντρεύονται ,εκπαιδεύονται, γιατί είναι άνθρωποι που δεν ψάχνουν την καλοπέραση και την απόλαυση αλλά το πάλεμα και την χαρά της συμφιλίωσης.
Προσπαθούν και γεμίζουν τον τόπο τους που κατάφεραν να μερώσουν και που τους δίνει την δυνατότητα να ζήσουν προστατευμένοι από τα στοιχειά της φύσης, τους τρελούς αγέρηδες και την κάψα του ζηλωτή ήλιου, με μυρωδιές, γέλια, σφυρίγματα, τραγούδια, καημούς, θρήνους.
Αυτός είναι ο τόπος μας και οι άνθρωποι μας.
Αυτή είναι η Λήμνος μας.
Ένα ταξίδι στη Λήμνο του χτες είναι μια επίσκεψη στο Λαογραφικό Μουσείο Πορτιανού. Εικόνες, μνήμες και αντικείμενα ενός αλλοτινού παρελθόντος με τη γοητεία της φθοράς του χρόνου μας περιμένουν.
Ρηγόπουλος Νικόλαος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου