Πλατύ Λήμνου

Τὸ γῆρας περικράτησον …(Ευχή του Μ. Βασιλείου)

Οι μαθητές και ο  σύλλογος Διδασκόντων του Εσπερινού ΓΕΛ Μύρινας  διακονώντας  το κοινωνικό καθήκον  πραγματοποίησαν την Τετάρτη 24-2-2016  επίσκεψη στο Γηροκομείο Μύρινας και παρέδωσαν  τρόφιμα, τα οποία συγκεντρώθηκαν μετά από πρωτοβουλία  των μαθητών και καθηγητών του σχολείου.

Η συνάντηση αυτή, θέλουμε να πιστεύουμε ότι επιτέλεσε πέραν του  κοινωνικού σκοπού και έναν παράλληλο διττό εκπαιδευτικό στόχο:  αφενός ν΄ αναδείξει την τρίτη ηλικία, ως μια περίοδο της ζωής γεμάτη πείρα και κατανόηση, που έχει ανάγκη αγάπης και πρόνοιας και αφετέρου τους δεσμούς αλληλεγγύης οι οποίοι πρέπει να υπάρχουν μεταξύ των μελών μιας πόλης, αν επιθυμεί η ίδια να εμφανίζεται με ανθρώπινο πρόσωπο.

Γι΄αυτές τις ανθρώπινες στιγμές αφιερώνουμε τις ακόλουθες φωτογραφίες

(FOTOS : DIM. ZEVGITIS).

ΤΑ ΤΟΠΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ

Παρά το βραχώδες έδαφος της, η Λήμνος είναι εύφορο νησί, με εξαιρετικής ποιότητας προϊόντα. Η μακραίωνη ιστορία του τόπου, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παραγωγή μοναδικών προϊόντων, όπως το Λημνιό κρασί, που έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο.
Τα κρασιά της Λήμνου από ντόπιες ποικιλίες σταφυλιού, δίνουν εξαιρετικά κρασιά που ξεχωρίζουν για το λεπτό άρωμα και τη γεύση τους και βραβεύονται σε παγκόσμιους διαγωνισμούς και εκθέσεις. Οι ποικιλίες του νησιού είναι: Μοσχάτο Αλεξανδρείας και το Λημνιό ή Καλαμπάκι, η πιο αρχαία ποικιλία του νησιού, που απέκτησε την ονομασία προέλευσης «Λημνιό».
Εξαιρετικά τυριά (ΠΟΠ και μη).
Το καλαθάκι Λήμνου -λευκό τυρί το οποίο είναι χαρακτηρισμένο ως προϊόν Π.Ο.Π - παράγεται αποκλειστικά από γάλα προβάτων και κατσικιών, τα οποία βόσκουν ελεύθερα στα καταπράσινα λιβάδια της Λήμνου. Για την παρασκευή του, χρησιμοποιούν πρόβειο ή κατσικίσιο γάλα, το οποίο πήζουν μέσα στα τυροβόλια (καλαθάκια πλεγμένα με πράσινα βούρλα).
Το κασκαβάλι, είναι από τα πιο παλιά τυριά της Λήμνου και ο τρόπος παραγωγής του χάνεται στα βάθη των αιώνων. Πρόκειται για ένα έντονα αρωματικό τυρί, με βουτυράτη γεύση, από ντόπιο πρόβειο γάλα, γνωστό για την παραγωγή του κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους από τους κτηνοτρόφους (κεχαγιάδες) της Λήμνου.
Το μελίχλωρο, παρασκευάζεται παραδοσιακά στη Λήμνο από αιγοπρόβειο γάλα. Είναι ιδανικό για τρίψιμο, για σαγανάκι ή σαν επιτραπέζιο.
Η φέτα (ΠΟΠ), μια σκληρή φέτα, με αλμυρή και υπόξινη γεύση που παράγεται αποκλειστικά από αιγοπρόβειο γάλα, από ζώα ελεύθερης βοσκής. Η χλωρίδα του νησιού και το κλίμα του, που επηρεάζεται από την θαλασσινή αύρα, χαρίζουν ιδιαίτερη γεύση στο γάλα των ζώων και ξεχωριστό «χαρακτήρα» στο τυρί.
Το ούζο Λήμνου (Λημνιό ρακί), παρασκευάζεται στα λακαριά –ρακαριά- (από τη λέξη ρακί),τα τοπικά παραδοσιακά αποστακτήρια του νησιού, όπου, μετά από βρασμό και διπλή απόσταξη, βγάζουν το τσίπουρο - ρακί.
Τα παξιμάδια Λήμνου, σταρένια και κριθαρένια, παράγονται από εκλεκτά σιτάρια και κριθάρια Λήμνου, χωρίς συντηρητικά, Εξαιρετικές είναι οι ποικιλίες παξιμαδιών, από σταρένιο, σιμιγδαλένιο ή ανάμεικτο με κριθάρι αλεύρι
Τα φλωμάρια, είναι η παραδοσιακή χυλοπίτα της Λήμνου. Ένα τοπικό ζυμαρικό, κομμένο σε πολύ ψιλά κομματάκια «σαν σπίρτα».Παρασκευάζεται με Λημνιό αλεύρι, χωριάτικα αυγά και Λημνιό πρόβειο γάλα.
Το ζύμωμα, το άνοιγμα και το κόψιμο των φλωμαριών, σε προηγούμενες εποχές, ήταν μια διαδικασία που θύμιζε γιορτή.
Ο παραδοσιακός Λημνιός τραχανάς, παρασκευάζεται από χονδρό σιμιγδάλι ή αλεσμένο σιτάρι. Την παλιά εποχή, άλεθαν το σιτάρι σε πέτρινο χερόμυλο.
Αναπόσπαστο κομμάτι της μακραίωνης ιστορίας του νησιού είναι η μελισσοκομία. Σημαντικά είναι και τα βαράδια, παραδοσιακές κυψέλες της Λήμνου, που αποτελούσαν τα μελισσαργιά - μελισσότοπους του νησιού. Μέλι παχύρευστο, με υπέροχο άρωμα, κεχριμπαρένιο χρώμα και έντονη γεύση. Το εξαιρετικής ποιότητας μέλι της Λήμνου, μοσχοβολάει θυμάρι - η Λήμνος είναι κατάσπαρτη με θυμάρι - θεωρείται ένα από τα καλύτερα και ακριβότερα της Ελλάδας.
Τα βενιζελικά, είναι γλύκισμα που δημιούργησαν οι Λημνιές νοικοκυρές για να προσφέρουν στον Ελ. Βενιζέλο όταν αυτός επισκέφθηκε τη Λήμνο μετά την απελευθέρωσή της, το 1912. Γνήσια βενιζελικά θα βρείτε παντού στη Λήμνο, αφού εδώ είναι ο τόπος παραγωγής τους.
Τα αμυγδαλωτά, είναι γλυκά κεράσματα, που φτιάχνονται με αμύγδαλα. Στη Λήμνο τα αμυγδαλωτά ήταν ανέκαθεν ιδιαίτερα διαδεδομένα, αφού το νησί ήταν (και είναι) γεμάτο αμυγδαλιές με άριστης ποιότητας αμύγδαλα.
Οι σαμσάδες είναι παραδοσιακό γλυκό, το οποίο φτιαχνόταν κυρίως τα Χριστούγεννα. Μοιάζει αρκετά με τον μπακλαβά, αλλά αντί για αμύγδαλα παρασκευάζονται με σουσάμι.
Αυτά τα αγαθά αποτελούν τη βάση της Λημνιακής παράδοσης.

ΚΑΤΑΛΑΚΚΟΣ

Ένα μικρό, αλλά καταπληκτικό χωριό, ο Κατάλακκος. 

Απέχει 18,5 χλμ ΒΑ από τη Μύρινα. Το όνομα του χωριού, οφείλεται στη θέση που είναι κτισμένο, στο βάθος μιας ρεματιάς (λάκκου). Είναι τόσο καλά κρυμμένο, ώστε ο επισκέπτης δεν το αντικρίζει παρά μόνο όταν φτάσει στην άκρη της πλαγιάς, που υψώνεται από πάνω του. 

Πρόκειται για ένα ήσυχο μέρος, οικιστικού κυρίως χαρακτήρα, στο οποίο ο χρόνος είναι σαν σταματημένος.Γραφικό, με στενά δρομάκια και ωραία σπίτια, τα περισσότερα από τα οποία έχουν κτιστεί με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του νησιού. 

Εδώ σώζονται κάποια ερείπια παλιών μοναστηριών και ένα κάστρο του 13ου αιώνα. 

Ο ναός του χωριού, ο Άγιος Μόδεστος, χτίστηκε το 1856 με δαπάνη και εργασία των κατοίκων. Έχει απλή δίρριχτη στέγη και στο εσωτερικό του δεσπόζουν τα πολύχρωμα ξυλόγλυπτα θωράκια, έργα των αρχών του 20ού αιώνα. Από το Κατάλακκο μπορείς να φτάσεις στις Παχιές Αμμουδιές, το πιο εντυπωσιακό ίσως γεωγραφικό στοιχείο της Λήμνου και την όμορφη παραλία Γομάτι.

Άη-Νικόλας (στο δρόμο αεροδρόμιο -Μούδρος)

Κάθε βόλτα, στην πανέμορφη Λήμνο και μία όμορφη εικόνα και ένα γραφικό τοπία.... 

Αγαπητέ Θεέ του Ερικ Σμιτ

Ερίκ Εμανουέλ Σμιτ
Αγαπητέ Θεέ

Με αφορμή την χτεσινή παγκόσμια ημέρα κατά του παιδικού καρκίνου 

Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης
Τίτλος πρωτοτύπου: Éric-Emmanuel Schmitt - Oscar et la Dame Rose

Στην Danièle Darrieux

---

Αγαπητέ Θεέ,

Με λένε Όσκαρ, είμαι δέκα χρονών, έχω βάλει φωτιά στη γάτα, στο σκύλο, στο σπίτι (αν δεν κάνω λάθος έχω ψήσει και τα χρυσόψαρα), κι αυτή είναι η πρώτη φορά που σού γράφω, γιατί μέχρι σήμερα, λόγω του σχολείου, δεν είχα χρόνο.

Σού το λέω ευθύς εξαρχής: σιχαίνομαι να γράφω. Για να γράψω, πρέπει πραγματικά να είμαι αναγκασμένος να το κάνω· γιατί το γράψιμο είναι γιρλάντα και στολίδι και μεταξωτή κορδέλα. Τι άλλο είναι το γράψιμο από ένα ωραιοποιημένο ψέμα; Το γράψιμο είναι για τους μεγάλους.

Θες να σ’ το αποδείξω; Ξανακοιτά λίγο πιο πάνω και δες πώς αρχίζω το γράμμα μου! «Με λένε Όσκαρ, είμαι δέκα χρονών, έχω βάλει φωτιά στη γάτα, στο σκύλο, στο σπίτι (αν δεν κάνω λάθος έχω ψήσει και τα χρυσόψαρα), κι αυτή είναι η πρώτη φορά που σού γράφω, γιατί μέχρι σήμερα, λόγω του σχολείου, δεν είχα χρόνο». Ε, δε θα μπορούσα να γράψω: «Με φωνάζουν Γλόμπο, δε δείχνω παραπάνω από επτά, μένω στο νοσοκομείο λόγω του καρκίνου μου, και δεν σού ’χω απευθύνει ποτέ το λόγο γιατί δεν πιστεύω ότι υπάρχεις»;

Βέβαια, αν το γράψω αυτό, την πάτησα, γιατί θα δείξεις λιγότερο ενδιαφέρον για μένα. Κι εγώ το ’χω ανάγκη το ενδιαφέρον σου.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά θα ’θελα να βρεις χρόνο να μου κάνεις και δυο-τρεις χάρες.

Εξηγούμαι:

Το νοσοκομείο, δε λέω, είναι ένα μέρος παρά πολύ συμπαθητικό, γεμάτο ευχάριστους μεγάλους που μιλάνε δυνατά, γεμάτο παιχνίδια και ροζ κυρίες που τους αρέσει να διασκεδάζουν με τα παιδιά, γεμάτο φίλους που είναι πάντα εκεί όταν τους θέλεις, όπως ο Μπέικον, ο Αϊνστάιν ή ο Ποπ Κορν. Για να μη σ’ τα πολυλογώ, το νοσοκομείο είναι μια χαρά για έναν άρρωστο που το διασκεδάζει.

Εγώ, όμως, δεν το διασκεδάζω πια. Από τότε που μου έκαναν τη μεταμόσχευση, το καταλαβαίνω: δεν το διασκεδάζω πια. Κάθε πρωί που μ’ εξετάζει ο γιατρός Ντίσελντορφ, δεν το αντέχω πια, τον απογοητεύω. Με κοιτάζει αμίλητος, σαν να ’χα κάνει καμιά αταξία. Κι όμως, ήμουν τόσο συνεργάσιμος στην εγχείρηση! Καθόμουν φρόνιμος, τους άφησα να με κοιμίσουν, πόνεσα και δε φώναξα, πήρα όλα μου τα φάρμακα. Είναι κάτι μέρες, όμως, που έτσι μου έρχεται να του φωνάξω κατάμουτρα, να του πω ότι μπορεί να φταίει κι αυτός ο ίδιος, ο γιατρός Ντίσελντορφ με τα μαύρα φρύδια, να φταίει αυτός που απέτυχε η εγχείρηση. Μα παίρνει εκείνο το δυστυχισμένο ύφος του, και δε μου πάει να τον βρίσω. Όσο πιο πολύ σωπαίνει ο γιατρός Ντίσελντορφ μ’ εκείνο το λυπημένο βλέμμα, τόσο πιο ένοχος αισθάνομαι. Έχω καταλάβει ότι έγινα ένας κακός άρρωστος, ένας άρρωστος που δε θέλει να πιστέψει ότι η ιατρική κάνει θαύματα.

Κάποια από τα πολλά εξωκκλήσια που υπάρχουν στη Λήμνο

Ζωοδόχος Πηγή

(ανάμεσα στον Αυλώνα και τον Κάσπακα)

Άγ. Κωνσταντίνος και Αγ. Ελένη (μετά τις Σαρδές)	Άγιος Φανούριος (στην παραλία Αγίου Ιωάννου Κάσπακα)
Αγία Παρασκευή (περιοχή Ψύλλων μετά τον Κορνό)	Προφήτης Ηλίας (στο Στιβί στην παραλία Πλατέως)
Άγιοι Ανάργυροι (στον περιφερειακό της Μύρινας)	Άγιοι Απόστολοι (στα Μαύρα Αμπέλια Στον κάμπο του Κορνού)
Αγία Παρασκευή (στην ομώνυμη παραλία μετά την παραλία Πλατέως)	Αγία Κυριακή (στους Ψύλλους μετά τον Κορνό